به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از تهران، استاد رشاد، رئیس شورای عالی حوزه علمیه تهران، در نشست علمی «زیست مقدس» که در مدرسه علمیه خاتمالاوصیا و به مناسبت درگذشت مرحوم آیتالله مقدس برگزار شد، با تبیین دقیق مفهوم «عالم دینی تراز» اظهار داشت: هر عالمی که اطلاعات دینی در سینه دارد، عالم دینی نیست؛ عالم دینی کسی است که دین در قامت او دیده شود، در چهره و رفتار و معاشرتش تجسم یابد. روحانی بیاخلاق، روحانی نیست و حتی اگر چندین جلد کتاب اخلاق نوشته باشد باز از نظر معیار روحانیت نمی تواند در این صنف از جامعه قرار بگیرد.
استاد رشاد با انتقاد از کاربرد سطحی واژه «روحانی» و تبیین واژه عالم دینی تأکید کرد: اصطلاح روحانی از فرهنگ مسیحیت وارد ادبیات ما شد. در آنجا روحانی یعنی راهب گوشهنشین، تارک دنیا. در حالی که عالم دینی در منطق اهلبیت(ع) در جامعه است، با مردم زندگی میکند، اما اسیر دنیا نیست. ممکن است کسی انبوهی از معلومات دینی در کتابها و حافظه خود ذخیره کرده باشد، اما این علم در جان او رسوخ نکرده و به عمل تبدیل نشده باشد. چنین فردی در واقع کتابخانهای متحرک است. اما عالم دینی کسی است که با دیدن او انسان یاد خدا میافتد.
رئیس شورای عالی حوزه علمیه تهران با بیان شاخص های اصلی برای عالم دینی گفت: شاخص های مانند، زهد، سادهزیستی و معناورزی در بعد فردی و اخلاق اجتماعی و خوشخُلقی در معاشرت در بعد اجتماعی برای هر عالم ربانی از ضروریات هر فرد روحانی و عالم دین می باشد.
وی ادامه داد: دانش عمیق همراه با زمانآگاهی و فهم تاریخی، برخورداری از مهارتهای سخت و نرم لازم برای تبلیغ، از جمله مخاطبشناسی، عرفشناسی و قدرت حل تعارض، رعایت حریمها و احتیاط در شبهات؛ حتی ترک مکروهاتی که برای روحانی حرام محسوب میشود. همچنین ذکاوت، دوراندیشی و آیندهشناسی در تصمیمات اجتماعی از ویژگی های یک عالم دینی است که می تواند با این ویژگی ها جامعه امروزی را مدیریت و به سر مقصد مطلوب رهنمون سازد.
استاد رشاد در ادامه با تطبیق شاخصهای ذکر شده بر شخصیت مرحوم آیتالله مقدس تأکید کرد: ایشان با حداقل امکانات، مدرسه علمیه تأسیس کرد و نسلی از طلاب را تربیت نمود. با وجود سن بالا، روحیهای جوان و زمانشناس داشت و محبوب نوجوانان بود؛ این نشانه درک زمانه و معاشرت صحیح با نسل جدید است.
رئیس شورای عالی حوزه علمیه تهران با هشدار نسبت به خلأ معنوی در شهر تهران گفت: تهران یکی پس از دیگری استوانههای معنوی خود را از دست میدهد. این فقط فروکش فیزیکی نیست؛ سقوط معنوی است. اگر جای این بزرگان پر نشود، جامعه دچار خطر خواهد شد.
نظر شما